Maski

Ze wstępu: Przechodzę, patrzę, poznaję, obserwuję. Spędzam z nimi czas, zadaję pytania i szukam odpowiedzi, które nie zawsze kryją się w słowach. Próbuję opisać uśmiech i wstyd, kiedy spuszczają wzrok, nie chcąc spojrzeć mi w oczy. Sprawdzam, z jakich dowcipów się śmieją, a które ich irytują. Słucham, o czym nie mówią i jestem ciekawy dlaczego. Szukam ich cienia. W niektórych odnajduję to, co jest również we mnie. To pojąć najłatwiej. Choć nie zawsze da się polubić. Nie oceniam, i nie doradzam. Chcąc spojrzeć na świat ich oczami, oddaję im głos. Oto oni...
Opinia Czytelnika na wp.ksiazki.pl:
Czytałem, mam w domu. Czasem wracam. Fajne klimaty, które sprawiają, że czytając mam okazję odbywać taka podróż do samego siebie. Po cząstce, nie całym sobą, ale na moment, za to dogłębnie. Reportaże napisane są tak, że ma sie wrażenie uczestniczenia w opisywanych wydarzeniach, a nawet w myślach bohaterów. Tym bardziej, że ich motywacje są nam bliskie. Dobrze napisali na okładce, ze to lektura dla poszukujących, którzy chcą się przyjrzeć, jak inni zmagają się z losem. Chyba coś w tym jest.